Betrokken Bewoners in het Verpleeghuis
Nieuwe publicatie!
Voor veel zorgprofessionals was het verlenen van zorg op basis van wensen en behoeften van cliënten een belangrijke motivatie om de zorgsector in te gaan. In de praktijk blijkt het echter lang niet altijd makkelijk om persoonsgericht te werken. Hoe komt dat nu precies?
In een participatief onderzoek in een verpleeghuis in Den Haag, onderzocht ik samen met collega’s van Leyden Academy on Vitality and Ageing de knelpunten en kansen voor de betrokkenheid van bewoners bij de dagelijkse beslissingen die in de zorg worden genomen. Dat deden we uiteraard samen mét bewoners en medewerkers.
Zorgprofessional: “Ik begon met deze meneer te praten, écht te communiceren. Dat had ik nog niet eerder gedaan. Ik ben naast hem gaan zitten, op zijn kamer. Ik heb een uur met hem gekletst en hem zo anders leren kennen. Hij zit nu helemaal in mijn hart en ik vind nu dat we ‘m zwaar tekort doen.”
Deze week verscheen ons Nederlandstalige artikel hierover in het Tijdschrift voor Gerontologie en Geriatrie (TGG). Inclusief praktische handvatten voor de praktijk!
Lees het hier: Betrokken bewoners in het verpleeghuis: dilemma’s, knelpunten en kansen – TVGG
In de verpleeghuiszorg zagen we in de afgelopen decennia een ontwikkeling van een overwegend paternalistische aanpak naar een meer democratische manier van zorg verlenen. In veel zorgorganisaties zijn bewoners echter nog nauwelijks betrokken in de dagelijkse routine. In een participatief onderzoek op een somatische zorgafdeling in een grote stad in Nederland, onderzochten we de betrokkenheid van bewoners in het verpleeghuis. We organiseerden twee homogene groepssessies (medewerkers en bewoners afzonderlijk), experimenteerden met en reflecteerden op nieuwe manieren van betrokkenheid en sloten af met een heterogene focusgroep (medewerkers en bewoners samen). Zowel medewerkers als bewoners zagen het belang in van betrokkenheid van bewoners bij de dagelijkse zorg. Het verschil in perspectief op hoe dit er dan uit zou moeten zien, zorgde echter voor uitdagingen. We vonden drie dilemma’s voor de betrokkenheid van bewoners in de intramurale zorg: autonomie versus afhankelijkheid, persoonlijke ervaringen versus privacy en geluksmomenten versus eerlijkheid. We vonden verschillende manieren waarop medewerkers en bewoners in de praktijk met deze dilemma’s omgaan en definieerden deze in termen van knelpunten en kansen. Aandacht voor deze dilemma’s, knelpunten en kansen, bevordert wederzijds begrip en uiteindelijk betrokkenheid van bewoners bij de dagelijkse zorg.
